English
Français
Deutsch
Español
Italiano
Polski
Русский
Svenska
Português
Hrvatski
Ελληνικα
简体中文
العربية
ECG en hartritmebewaking
Elektrocardiogram (ECG)
De belangrijkste test voor het diagnosticeren van atriumfibrilleren is het elektrocardiogram (ECG). Speciale stickers (elektroden) worden op uw armen, benen en op de borst geplaatst (zie onderstaande afbeelding) en de elektrische activiteit van uw hart wordt geregistreerd vanaf uw huid. De hele ingreep duurt meestal slechts een paar minuten en kan worden uitgevoerd bij uw huisarts of in een ziekenhuis.
Een standaard-ECG in rust registreert de hartslag slechts enkele seconden, dus als er gedurende deze tijd geen atriumfibrilleren aanwezig is, kan langere controle nodig zijn.
Hartbewaking
Als uw atriumfibrilleren slechts een korte periode duurt, kan het nodig zijn om uw hart 24 uur of langer te laten bewaken (soms 7 dagen of langer). Deze test, vaak ‘Holtermonitor‘ genoemd, omvat een klein opnameapparaat dat met draden aan 4 speciale stickers (elektroden) op uw borst wordt bevestigd (zie hierboven). Het apparaat is eenvoudig onder uw kleding te dragen tijdens uw gebruikelijke dagelijkse activiteiten. Een dagboek van uw activiteiten en eventuele symptomen die u ervaart tijdens het dragen van het apparaat, kan nuttig zijn. Deze test zal uw arts gedetailleerde informatie geven over uw hartritme en correlatie met uw symptomen.
Een alternatieve test is de eventrecorder. Deze monitor registreert niet continu, maar registreert automatisch uw ECG op bepaalde momenten of wanneer u handmatig een opname activeert, bijvoorbeeld wanneer u symptomen voelt. Deze draagbare eventrecorders kunnen meestal tot 2 weken lang worden gebruikt.
Als atriumfibrilleren nog steeds niet wordt gedetecteerd, maar vermoed wordt, kan een implanteerbare hartmonitor worden gebruikt om continu het hartritme te bewaken. Deze monitoren worden onder de huid van de borst geplaatst en kunnen veranderingen in het hartritme registreren, meestal gedurende maximaal drie jaar.
Dankzij de nieuwe technologieën in smartphones en smartwatches hebben patiënten hun eigen beeldschermen (vaak draagbare apparaten genoemd) en wordt hun hartritme vastgelegd op een ECG-tracering. De betrouwbaarheid van deze hulpmiddelen wordt getest in klinische onderzoeken. Om atriumfibrilleren te diagnosticeren, moeten deze opnamen worden geëvalueerd door een arts.
Hartechografie
Echocardiogram
Als bij u atriumfibrilleren wordt vastgesteld, kan het zijn dat uw arts uw hart wil onderzoeken met een echocardiogram, vaak een ‘echo’ of een ‘hartscan’ genoemd. Tijdens deze test zal een arts of een harttechnicus uw borst scannen met behulp van een handbediende sonde met wat gel erop, om de grootte en werking van de vier grote kamers van het hart, de hartspier en de kleppen te controleren.
Een echocardiogram helpt uw arts niet atriumfibrilleren te detecteren, maar geeft belangrijke informatie over het effect van atriumfibrilleren op uw hart en uw prognose.
Transoesophageaal echocardiografisch onderzoek
Soms zal uw arts ervoor kiezen om uw hart te onderzoeken met een transoesophageaal echocardiografisch onderzoek, of ‘TEE’. Tijdens deze test wordt een flexibele buis door uw mond ingebracht en in uw slokdarm geplaatst (de doorgang van uw mond naar uw maag). Omdat het hart zich net voor de slokdarm bevindt, kan de TEE zeer gedetailleerde beelden geven van de belangrijkste delen van het hart. TEE is ook de gouden standaardtest om bloedstolsels te detecteren die zich in het linkeratrium kunnen vormen als gevolg van atriumfibrilleren.
Een TEE wordt vaak gebruikt vóór een cardioversie, als het onduidelijk is wanneer het atriumfibrilleren is begonnen en uw arts er zeker van wil zijn dat er geen bloedstolsels in uw hart zijn ontstaan.
Andere tests
Bloedtests
Zodra atriumfibrilleren is gediagnosticeerd, kan u ook worden gevraagd om een aantal bloedtests te doen. Hoewel de bloedtests niet nodig zijn om de diagnose te stellen, kunnen ze helpen verklaren waarom u atriumfibrilleren heeft ontwikkeld, bijvoorbeeld als gevolg van schildklierproblemen of een disbalans van de elektrolyten van uw lichaam. De bloedonderzoeken zullen uw arts ook helpen om de beste behandeling(en) voor u te kiezen.
Extra hartbeelden
In sommige gevallen zal uw arts een stresstest willen uitvoeren om te onderzoeken wat er met uw hart gebeurt wanneer het sneller klopt. Cardiale computertomografie of cardiale magnetische resonantie kunnen ook worden gebruikt voor gedetailleerde analyse van de structuur en werking van het hart. Of verder onderzoek nodig is, hangt af van uw aandoening en u moet dit met uw arts bespreken.
