English
Français
Deutsch
Español
Italiano
Nederlands
Русский
Svenska
Português
Hrvatski
Ελληνικα
简体中文
العربية
Większość pacjentów z AF może osiągnąć doskonałą jakość życia, chociaż muszą liczyć się z pewnymi ograniczeniami. Twój lekarz pomoże ci osiągnąć twoje cele.
Aktywność fizyczna
Umiarkowana aktywność fizyczna jest korzystna dla większości osób i pomaga obniżyć ogólne ryzyko chorób serca. Aktywność fizyczna pomaga regulować dzienne rytmy biologiczne, poprawia sen i nastrój, a także jest istotna w kontrolowaniu wagi. Przed rozpoczęciem programu ćwiczeń skonsultuj się z lekarzem lub innym wykwalifikowanym pracownikiem służby zdrowia w celu omówienia intensywności planowanej aktywności fizycznej, zwłaszcza jeśli odczuwasz niską tolerancję wysiłku.
Intensywna aktywność fizyczna jest niewskazana. Niektóre badania wykazały, że ryzyko migotania wzrasta u sportowców uprawiających dyscypliny wytrzymałościowe, np. u biegaczy długodystansowych lub kolarzy. Osoby z migotaniem przedsionków zachęca się do uprawiania lekkiej lub umiarkowanej aktywności fizycznej, a zarazem unikania bardzo intensywnego wysiłku fizycznego.
Jeżeli podczas wykonywania ćwiczeń zaczniesz odczuwać migotanie przedsionków, zatrzymaj się, usiądź i postępuj zgodnie z zaleceniami lekarza bądź zasięgnij porady pracownika służby zdrowia.
Dostępnych jest wiele aplikacji i urządzeń nasobnych (monitorów aktywności, smartwatchów) umożliwiających monitorowanie aktywności fizycznej, w tym monitorów tętna, liczników kroków oraz śledzenie przebytej odległości lub prędkości.
Alkohol
Konsumpcja alkoholu zwiększa ryzyko wystąpienia migotania przedsionków, które wzrasta w zależności od spożytej ilości alkoholu. Konsumpcja alkoholu w małych lub umiarkowanych ilościach nie powinna zasadniczo powodować problemów u pacjentów z migotaniem przedsionków. Zdecydowanie jednak zaleca się, aby takie osoby nie spożywały alkoholu w nadmiernych ilościach. Osoby z migotaniem przedsionków, u których po spożyciu nawet niewielkich ilości alkoholu dochodzi do epizodów migotania przedsionków, zasadniczo nie powinny pić alkoholu.
Spożycie dużych ilości alkoholu może prowadzić do wystąpienia migotania, a także zakłócać działanie leków rozrzedzających krew i zapobiegających udarom mózgu, zwłaszcza u pacjentów przyjmujących antagonistów witaminy K (takich jak warfaryna, Acenokumarol itp.). Nadmierne ilości spożywanego alkoholu mogą również zwiększać ryzyko krwawienia u pacjentów zażywających preparaty rozrzedzające krew. Zawsze należy szczerze odpowiadać na pytania lekarza o ilości codziennie spożywanego alkoholu.
Rekomendacje dotyczące spożycia alkoholu różnią się w zależności od kraju, jednak Światowa Organizacja Zdrowia zaleca, aby nie spożywać alkoholu w ilości przekraczającej 2 standardowe jednostki dziennie.
Kliknij tutaj, aby sprawdzić liczbę jednostek w napoju alkoholowym.
Zaleca się również robienie sobie w tygodniu 2-3 dni przerwy od alkoholu.
Więcej wskazówek dotyczących racjonalnego spożywania alkoholu (PDF)
Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej o alkoholu
Kofeina
Spożywanie nadmiernych ilości kofeiny może powodować wzrost ciśnienia krwi. Ponadto kofeina przyśpiesza tętno (co może prowadzić do wystąpienia migotania). W związku z tym warto ograniczyć konsumpcję kofeiny do umiarkowanych ilości i nie przekraczać dziennej dawki 2-3 filiżanek.
Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej o kofeinie
Palenie tytoniu
U osób z migotaniem przedsionków, które palą, w czasie epizodu dochodzi do dodatkowych uszkodzeń, ponieważ palenie przyśpiesza bicie serca, a także obniża poziom tlenu we krwi. Rzucenie palenia jest korzystne dla ogólnego stanu zdrowia, dlatego lekarz zdecydowanie zaleci je pacjentowi. Prosimy zasięgnąć porady swojego lekarza rodzinnego.
Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej o paleniu papierosów
Redukcja wagi
Otyłość ściśle wiąże się z rozwojem migotania przedsionków i zwiększa prawdopodobieństwo nawrotów migotania po zabiegach takich jak ablacja. Utrata wagi i utrzymywanie jej na stałym poziomie pomaga kontrolować epizody migotania oraz zwiększać skuteczność zabiegu ablacji. Dane naukowe zdecydowanie potwierdzają korzyści płynące z utraty wagi, jeśli chodzi zarówno o profilaktykę migotania, jak i jego leczenie. Zasadniczym celem pacjentów z otyłością powinna być szybka utrata 10% wagi ciała.
Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej o otyłości
Stres
Doświadczenia kliniczne pokazują, że stres jest jednym z czynników prowadzących do epizodów migotania przedsionków, przy czym ilość dostępnych danych z badań klinicznych na ten temat jest ograniczona. Niewykluczone, że próby ograniczenia codziennego stresu (poprzez np. jogę, medytację, techniki relaksacyjne, aktywność fizyczną o umiarkowanym nasileniu) mogą pomóc kontrolować migotanie przedsionków. Ponadto zaleca się, aby ogólnie w miarę możliwości unikać stresu.
Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej o stresie
Zmiana sposobu odżywania się
Prowadzenie zdrowego trybu życia oraz zdrowy i zbilansowany sposób odżywiania się są bardzo ważne dla nas wszystkich i mają szczególne znaczenie dla osób ze schorzeniami serca, takimi jak migotanie przedsionków. Zaleca się stosowanie zdrowego i zbilansowanego sposobu odżywania się, a także redukcję wagi w przypadku nadwagi.
W przypadku nadciśnienia zaleca się spożywanie pokarmów o niskiej zawartości soli (z reguły zawartość soli podawana jest w informacjach na etykiecie produktu) oraz niedosalanie potraw podczas gotowania lub przy stole. Zapytaj lekarza o zastąpienie konwencjonalnej soli solą potasową (jest to inny rodzaj soli, która nie powoduje wzrostu ciśnienia) lub naturalnymi ziołami.
Sposób odżywiania jest szczególnie istotny dla osób przyjmujących specyficzny rodzaj preparatów rozrzedzających krew (antagonistów witaminy K). Wynika to z faktu, iż pewne produkty spożywcze, zwłaszcza zielone warzywa liściaste (sałata, botwina, szpinak) zawierają dużo witaminy K, co może wpływać na działanie tych leków i zmniejszać ich skuteczność. Dowiedz się więcej na temat odżywiania się pacjentów przyjmujących warfarynę/antagonistę witaminy K.
Osoby przyjmujące suplementy diety lub preparaty ziołowe, np. dziurawiec, powinny zapytać lekarza o możliwe interakcje z zażywanymi lekami, zwłaszcza nowymi doustnymi antykoagulantami (NOAC).
Odradza się regularne spożywanie oleju rybnego w celu ograniczenia epizodów migotania.
Życie seksualne
Osoby z zaburzeniami pracy serca, często niepokoją się kwestią współżycia, ograniczają współżycie lub całkowicie z niego rezygnują, w obawie przed zaostrzeniem swoich schorzeń. Uważają współżycie za ryzykowne i myślą, że należy go unikać lub że zbytnie podniecenie może ich zabić. Takie obawy są źródłem niepotrzebnego stresu i lęku przed uprawianiem seksu.
Dobra wiadomość jest taka, że dla większości osób z różnymi schorzeniami serca seks jest bezpieczny, a wręcz zalecany przez lekarzy. Mówiąc inaczej, dla przeciętnej osoby (mężczyzny lub kobiety), uprawianie seksu wiąże się z takim samym obciążeniem dla serca co 20-minutowy spacer, a orgazm wymaga porównywalnego wysiłku, co pokonanie jednej kondygnacji schodów. Aktywność fizyczna korzystnie wpływa na pracę serca, a seks to po prostu jedna z jej form. Z tego względu regularne współżycie jest korzystne dla zachowania zdrowia. Skonsultuj się z lekarzem w kwestii zalecanej aktywności fizycznej, zwłaszcza jeśli odczuwasz niską tolerancję wysiłku.
- Seks korzystnie wpływa na pracę serca.
- Seks redukuje stres.
- Seks wzmacnia układ odpornościowy.
Prowadzenie pojazdów
Większość pacjentów z migotaniem przedsionków może prowadzić pojazdy. Pomimo tego, w przypadku pojawienia się epizodu zawrotów głowy lub omdleń nie siadaj za kierownicą i zgłoś się do lekarza, ponieważ objawy te mogą oznaczać migotanie przedsionków.
Podróżowanie
Ogólnie nie ma powodu, żeby rezygnować z podróżowania (w tym z latania samolotem), ale przed udaniem się w podróż zasięgnij porady lekarza. Zadbaj o komfort podróży oraz najlepiej unikaj ekstremalnych temperatur (wysokich lub niskich), a także dużych wysokości n.p.m.
Przed rozpoczęciem planów urlopowych pacjentom zaleca się:
- wyrównanie i ustabilizowanie migotania przedsionków;
- zabranie wszystkich swoich leków oraz dopilnowanie, by ich zapas wystarczył na cały urlop;
- zabranie ze sobą podsumowania swojej historii zdrowotnej;
- omówienie z lekarzem planu działania w przypadku wystąpienia epizodu migotania przedsionków podczas urlopu.
