EKG i monitorowanie rytmu serca
Elektrokardiogram (EKG)
EKG jest najważniejszym badaniem diagnostycznym służącym do rozpoznawania migotania. Specjalne elektrody, które rejestrują zapis elektrycznej aktywności serca, umieszcza się na ramionach, nogach i klatce piersiowej osoby badanej (patrz zdjęcie poniżej). Badanie trwa zaledwie kilka minut i można je przeprowadzić w przychodni lekarza rodzinnego lub w szpitalu.
Standardowe EKG spoczynkowe rejestruje pracę serca tylko przez kilka sekund. Jeśli w momencie badania migotanie przedsionków nie wystąpi, konieczne może być monitorowanie serca przez dłuższy czas.
Monitorowanie akcji serca
Jeśli migotanie przedsionków wystąpi tylko przez krótki czas, monitorowanie akcji serca za pomocą zapisu EKG przez 24 godziny lub dłużej (czasami nawet przez ponad 7 dni) może okazać się niezbędne. To badanie, które zwane jest badaniem metodą Holtera, polega na przyklejeniu do klatki piersiowej 4 elektrod połączonych ze specjalnym urządzeniem rejestrującym. Urządzenie można bez problemu zakryć ubraniem podczas codziennych czynności. Pomocne może być prowadzenie przez pacjenta dziennika, w którym zapisuje on objawy występujące u niego w trakcie noszenia urządzenia oraz czynności, po których objawy te wystąpiły. Wyniki badania umożliwią lekarzowi szczegółową analizę rytmu serca oraz ich związku z objawami pacjenta.
Alternatywnym testem jest monitorowanie zdarzeń. Podczas tego testu urządzenie monitorujące zamiast rejestrować w sposób ciągły akcję serca, robi to tylko w określonych momentach podczas noszenia urządzenia, automatycznie lub po ręcznym uruchomieniu zapisu, np. w razie wystąpienia objawów. Takie noszone urządzenia rejestrujące akcję serca można z reguły stosować przez okres do 2 tygodni.
Jeśli badanie nie potwierdzi migotania, ale nadal istnieje podejrzenie, że u badanego występuje arytmia, w określonych przypadkach można stosować implantowany monitor pracy serca w celu ciągłego monitorowania rytmu serca. Monitor jest umieszczany pod skórą na klatce piersiowej pacjenta i zapisuje zmiany rytmu serca przez okres do trzech lat.
Nowe technologie wbudowane w smartfony i smartwatche umożliwiają pacjentom posiadanie własnych monitorów (często nazywanych urządzeniami nasobnymi) i rejestrowanie rytmu serca na podstawie zapisu EKG. Niezawodność tych urządzeń testuje się obecnie w badaniach klinicznych. Lekarz powinien przeanalizować uzyskane w ten sposób zapisy, aby potwierdzić diagnozę migotania.
USG serca
Echokardiogram
Jeśli u pacjenta rozpoznano migotanie przedsionków, lekarz może zlecić badanie serca echokardiogramem, często zwanym echem lub USG serca. W jego trakcie lekarz lub technik wykonuje USG klatki piersiowej za pomocą trzymanej w dłoni sondy pokrytej niewielką ilością żelu. Badanie umożliwia sprawdzenie wielkości i funkcji czterech głównych jam serca, mięśnia sercowego i zastawek.
Echokardiogram nie wykrywa migotania przedsionków, ale dostarcza lekarzowi ważnych informacji na temat wpływu migotania przedsionków na serce oraz na temat rokowania pacjenta.
Echokardiografia przezprzełykowa
Czasami lekarz zleci echokardiografię przezprzełykową (TEE), która jest badaniem serca. Badanie TEE polega na wprowadzeniu elastycznej sondy do przełyku (przewód łączący gardło z żołądkiem) pacjenta przez usta. Dzięki temu, że przełyk przylega bezpośrednio do serca, TEE umożliwia uzyskanie bardzo szczegółowego obrazu najważniejszych części serca. TEE to najdokładniejszym badaniem pod względem wykrywania zakrzepów krwi, które mogą się tworzyć wewnątrz lewego przedsionka na skutek migotania.
TEE często wykonuje się w przypadku AF o nieustalonym początku, przed kardiowersją, kiedy lekarz chce potwierdzić, że u pacjenta nie uformowały się jeszcze zakrzepy krwi w sercu.
Inne badania
Badania krwi
Po zdiagnozowaniu migotania czasami lekarza zleca również badania krwi. Badania krwi nie są wprawdzie niezbędne do postawienia diagnozy migotania przedsionków, lecz mogą pomóc w ustaleniu, dlaczego u pacjenta wystąpiło migotanie, np. na skutek problemów z tarczycą bądź zaburzeń równowagi elektrolitów w organizmie. Badania krwi umożliwią lekarzowi dobranie optymalnego sposobu leczenia.
Dodatkowe obrazowanie serca
Niekiedy lekarz zaleca próbę wysiłkową w celu zbadania, co dzieje się z sercem pacjenta, gdy pracuje ono szybciej. Tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny serca pozwala na szczegółową analizę anatomii serca i jego funkcji Konieczność dodatkowych badań zależy od stanu pacjenta, który powinien porozmawiać o tym ze swoim lekarzem.
Powiązane strony
- Testy i badania
- Przywracanie prawidłowego rytmu serca i zapobieganie nawrotom
- Kontrola częstości bicia serca (tętna)
- Czym jest kardiowersja?
- Migotanie przedsionków - Ablacja
- Rozrusznik serca oraz ablacja łącza przedsionkowo-komorowego lub pęczka Hisa
- Jak zapobiegać udarowi
- Jak zapobiegać niewydolności serca
- Jak zapobiec nawrotowi AF